Bannockburn en 18 holes

Onze tijd in Schotland zit er bijna op. Tijd om te kijken of we alles wat we op ons lijstje hebben, kunnen doen hier.

Nee, dus. We hebben de komende weken nog een en ander te doen.

Eén van die dingen is het Battle of Bannockburn Visitors Center. Nog een slag die hier in de omgeving is uitgevochten. In 1314. Om Stirling Castle.

Het was de overwinning van de Schotten op de Engelsen, die hun leider Robert de Bruce uiteindelijk in de positie bracht dat hij zichzelf kon uitroepen tot koning van een nieuw onafhankelijk Schotland.

Op de plek waar zijn leger in de aanloop tot de strijd kampeerde, is nu een herinneringscentrum gebouwd.

Je kunt eerst via 3D-filmpjes – vandaar die flatteuze brillen hierboven – en levensgrote demonstraties van de effecten van de wapens op de lichamen van je vijand iets van een beeld krijgen hoe die strijd verliep. Er worden ook levensgroot personages geprojecteerd die verslag doen van hun beleving van de strijd.

Buiten is een monument met citaten en een imposant beeld van de held te zien. Met op de achtergrond rechts in de verte het kasteel waar de strijd om ging. Toen overigens niet meer dan een houten bouwsel – de prachtige gebouwen die nu op de vulkanische rots staan dateren uit de 16e eeuw.

Ook nog op mijn lijstje stond: de 18 holes spelen van de Dunblane Golf Club.

Je weet misschien dat ik wel van golfen houd, maar dat niet zo graag alleen doe. Wat een geluk dat ik op de curry night Alan ontmoette. Hij is recent (deels) naar Dunblane verhuisd en net lid geworden van zowel de ren- als de golfclub.

We konden vandaag nog om vier uur afslaan. Dat betekent dat we net voor donker (en voor de regen) binnen waren. Prachtige baan met nog mooiere uitzichten over Dunblane en de directe omgeving.

Terwijl Alan zijn bal zocht in de hoek van de baan had ik even tijd deze selfie te maken.

Leuke vent. Omdat hij nog steeds een huis in Amsterdam heeft en regelmatig heen en weer vliegt, zit het er best in dat we nog ‘s een rondje samen doen.